Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Biyokimya Anabilim Dalı, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2021
Tezin Dili: İngilizce
Öğrenci: ALİ AKYOL
Asıl Danışman (Eş Danışmanlı Tezler İçin): Çağdaş Devrim Son
Özet:
Adrenoseptörler, epinefrin gibi nörohormonların
aktivitelerine aracılık eder. Farklı fizyolojik süreçlerde, bu haberciler
önemli bir rol oynar; bu nedenle, adrenoseptörler yaygın olarak vücudumuzda
bulunur. Agonistle uyarılmış Beta Adrenoseptör tip 2 esas olarak, uyarıcı G
proteini (Gs) aracılığıyla adenilil silazı aktive ederek ikincil
haberci (cAMP)'nin hücre içi seviyesinde bir artışa neden olur. sonrasında ise
hücre içinde bazı sinyal yolakları aktive edilmiş olur.
Agonist stimülasyonundan hemen sonra, β-2AR'lar kinazlarla
(GRK'ler, PKA A ve C) hızla fosforile olur ve bu olay β-2AR’ın Gs'den
ayrılmasına neden olur. Agoniste yüksek düzeyde maruz kalma, β-2AR’ün Beta
Arrestin adı verilen bir sitoplazmik adaptör proteinin aracılık ettiği aşağı
regülasyona uğramasına sebep olur. Reseptör bağlı arrestin etkileşiminin süreci,
reseptörün fosforilasyon seviyesi ile belirlenir. Bu etkileşim yoğunluğuna
bağlı olarak, Reseptör hücre zarına geri dönebilir veya sitoplazmada
parçalanabilir (down regulation). Reseptör fosforilasyon bölgesindeki amino
asit mutasyonları fosforilasyonu engelleyebilir, bu durumda reseptörün
Arrestin'e bağlanması engellenir ve sinyal sonlandırılamaz.
Bu çalışmada, fosforilasyondan yoksun (P.D.)
olan β-2AR ve yabanıl tip β-Arrestin 2 arasındaki etkileşimi küçük moleküller
yardımıyla tekrardan sağlamaya çalışıyoruz. Amacımız, β-Arrestin 2'nin P.D.
β-2AR'a bağlanmayı teşvik edecek bir kimyasal bulmaktır. Bu iki protein
arasındaki etkileşimi ve β- Arrestin 2 nin kolokalizyonunu, C terminal den
mCherry işaretli β-2AR veya P.D. β-2AR, 177. aa. pozisyonundan mEGFP etiketli
β–Arrestin 2 ve yabanil tip GRK2 N2a hücrelerinde birlikte transfekte edilerek,
Förster Rezonans Energy Tranfer (FRET) gibi floresan mikroskopi teknikleri ile
izlendi. Sonuç olarak, test edilen kimyasallardan birinin P.D- β-2AR ve β
Arrestin 2 arasında FRET'i arttırdığı dolayısı ile bu iki protein arasında
etkileşime yol açtığı görülmüştür.