KARBONAT SİSTEMİ VE TAMPONLAMA KAPASİTESİNİN MEVSİMSEL VE BÖLGESEL DEĞİŞİMİ: KUZEYDOĞU AKDENİZ VE MARMARA DENİZİ ÜZERİNDEN KARŞILAŞTIRMALI YAKLAŞIM


Tezin Türü: Yüksek Lisans

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Deniz Bilimleri Enstitüsü, Deniz Bilim (Osinografi) Anabilim Dalı, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2025

Tezin Dili: İngilizce

Öğrenci: POLEN ALEMDAR

Danışman: Koray Özhan

Açık Arşiv Koleksiyonu: AVESİS Açık Erişim Koleksiyonu

Özet:

Bu tez çalışması, oligotrofik Kuzeydoğu Akdeniz ve ötrofik Marmara Denizi gibi yarı kapalı iki farklı deniz sisteminde karbonat sistemi kimyasının ve tamponlama kapasitesinin mevsimsel ve bölgesel değişkenliğini incelemektedir. Antropojenik CO₂ emisyonları ve ötrofikasyon, deniz karbonat sistemini değiştiren kritik küresel ve bölgesel baskılar olup, deniz ekosistemlerinde okyanus asitlenmesini ve tamponlama kapasitelerini farklı şekillerde etkilemektedir. Bu etkilerin doğru anlaşılması için detaylı ve bölgeye özel değerlendirmeler gereklidir.

Bu çalışma kapsamında, kış ve yaz dönemlerini kapsayan dört mevsimsel araştırma seferi gerçekleştirilmiştir. Yüksek çözünürlüklü ölçümler arasında toplam alkalinite (TA), çözünmüş inorganik karbon (DIC), spektrofotometrik pH, besin elementleri ve kısmi CO₂ basıncı (pCO₂) bulunmaktadır. Karbonat sistemi parametreleri PyCO2SYS yazılımı kullanılarak hesaplanmış ve titiz kalite kontrol prosedürleri uygulanmıştır. Karbonat kimyasının bölgesel dağılımı ve dikey yapısı, bölgesel özellikleri belirlemek için Temel Bileşenler Analizi (PCA) ve Rastgele Orman sınıflandırması gibi istatistiksel ve görsel yöntemlerle incelenmiştir.

Marmara Denizi, yüksek karasal ve Karadeniz girdileri ile yoğun iç ötrofikasyon süreçlerinin bir göstergesi olarak önemli ölçüde yüksek TA (genellikle 2700 µmol kg⁻¹ üzeri), DIC (genellikle 2300-2500 µmol kg⁻¹) ve besin elementleri konsantrasyonlarına sahiptir. Artan besin seviyeleri, doğrudan yüksek üretkenliğe, artan solunum hızlarına ve bunun sonucunda hipoksiye yol açarak derin sularda yüksek pCO₂ seviyeleri (genellikle 1000 µatm'yi aşan) ve düşmüş pH (7.7'ye kadar düşük) değerleri oluşturmuştur. Bu durumlar, tabakalaşmaya bağlı hipoksik koşullar nedeniyle özellikle alt tabakalarda belirginleşmiştir. Diğer taraftan, Kuzeydoğu Akdeniz daha düşük ve kararlı TA (yaklaşık 2550-2650 µmol kg⁻¹), daha düşük DIC seviyeleri (yaklaşık 2200-2300 µmol kg⁻¹) ve belirgin şekilde daha düşük besin konsantrasyonlarıyla oligotrofik yapısını, yüksek tuzluluğunu ve sınırlı karasal girdisini yansıtmaktadır.

Tamponlama kapasitesi, Revelle faktörü kullanılarak değerlendirilmiş ve iki bölge arasında asitlenmeye karşı farklı hassasiyetler ortaya konmuştur. Marmara Denizi'nin karbonat içeriği yüksek olmasına rağmen, artmış Revelle faktörleri (12-14) düşük tamponlama potansiyelini, pH dalgalanmalarına daha fazla duyarlılığı ve özellikle hipoksik tabakalarda ötrofikasyon etkilerine karşı hassasiyetini göstermektedir. Buna karşılık, Kuzeydoğu Akdeniz'in daha düşük Revelle faktörleri (9-11), asitlenmeye karşı nispeten güçlü bir direnç sergilemektedir.

Bu çalışma, Türkiye kıyı ekosistemlerinde karbonat kimyası dinamikleri ve tamponlama kapasitelerinin ilk kapsamlı ve çok mevsimli değerlendirmesini sağlamaktadır. Sonuçlar, trofik durum, besin seviyeleri, hidrografi ve oksijen dinamikleri gibi bölgesel faktörlerin asitlenme risklerini nasıl etkilediğini vurgulamaktadır. Bu bulgular, yarı kapalı deniz sistemlerinde ötrofikasyona bağlı okyanus asitlenmesini hedefleyen izleme stratejileri ve etkin yönetim politikaları geliştirilmesi için önemlidir.