Amaç: Endodontik hastalarda öz bakım yönelimlerini öngören sosyodemografik/dental modelleri araştırmak ve uygulanan yöntemlerin ağrıyı gidermedeki etkinliğini araştırmaktı. Gereç ve Yöntem: Gazi Üniversitesi endodonti kliniğine başvuran, endodontik ağrı öyküsü olan hastalara anket uygulandı. Hastaların sosyodemografik ve klinik verileri alındı. Öz-bakım veya formal bakım yöntemlerinden hangisine başvurduklarını yapılandırılmış bir listeden seçmeleri istendi. Ağrı rahatlaması 5 noktalı standart Likert ölçeği kullanılarak ölçüldü. İstatistiksel analizler çok değişkenli lojistik regresyon, Wilcoxon ve Kruskal-Wallis testleri ve Benjamini-Hochberg düzeltmesi kullanılarak yapıldı. Bulgular: Toplam 356 hastanın %90'ı öz-bakımı tek başına veya formal bakımla birlikte uyguladı. Maksimum ağrı düzeyi, yaş ve diş hekimine gitme düzeni, öz-bakım yönelimlerini öngören değişkenlerdi; bunların ilk ikisi, test edilen tüm koşullarda istatistiksel veya marjinal olarak anlamlı bulundu (P < .05 veya < .10). Ev tedavileri arasında, alkol içmek veya yerel olarak alkol uygulamak ve hasta tarafından yapılan ağız içi soğuk tedavisi, ağrıyı diğer yöntemlere göre anlamlı olarak daha fazla rahatlattı (P = .001). Bir sağlık profesyonelinin rehberliğinde ilaç tedavisi, kendi kendine ilaç tedavisinden daha etkiliydi (P < .001; her iki durumda da benzer şekilde etkili olan non-steroidal anti-inflamatuar ilaçlar hariç). Sonuç: Hastaların çoğu diş hekimliği fakültesi hastanesine başvurmadan önce diş ağrısını hafifletmek için çeşitli öz-bakım yöntemlerini kullandılar. Maksimum ağrı ve yaş, çeşitli öz-bakım yönelimlerinin ortak değişkenleriydi. Genel olarak formal bakım, öz-bakımdan daha iyi rahatlama sağladı. Ev tedavileri genellikle çok az işe yaradı.
OBJECTIVE: This paper aims to search for sociodemographic/ dental models predicting the self-care orientations in endodontic patients and to explore the effectiveness of the applied methods in relieving pain. MATERIALS AND METHOD: Patients with a history of endodontic pain presenting at the endodontic clinic of Gazi University were subjected to a survey. Their sociodemographic and clinical data were obtained. They were asked to select from a structured list whether they had used any self- or formal care methods. Pain relief was measured using a 5-point standard Likert scale. Statistical analyses were done using multivariate logistic regression, Wilcoxon and Kruskal-Wallis tests, and Benjamini-Hochberg correction. RESULTS: Among 356 patients, 90% applied self-care alone or in combination with formal care. Maximum pain level, age, and pattern of dental clinic attendance were the variables that predicted orientations to various subcategories of self-care behaviors, with the first two variables remaining statistically or marginally significant in all tested conditions (P < .05 or < .10). Among the home remedies, drinking or local application of alcohol and intraoral cold treatment by the patient provided significantly greater pain relief than the others (P = .001). Medication under the guidance of a professional was more effective than self-medication (P < .001; except for NSAIDs, which were similarly effective in both cases). CONCLUSION: Before applying to the dental school hospital, most of the patients used various self-care methods for relieving toothache. Maximum pain and age were the common covariates of various self-care orientations. Overall, formal care relieved pain better than self-care. Home remedies generally displayed little effectiveness.
