Akademik Veri Yönetim Sistemi
Teknik Rapor, ss.40-42, 2021
COVID-19 salgınının tüm dünya nüfusu üzerinde, en çok da sığınmacıların da içinde olduğu hassas topluluklara
büyük olumsuz etkileri olmuştur. Bunun başlıca sebepleri arasında pandeminin sığınmacıların yaşadıkları ülkelerin
ekonomileri üzerinde yarattığı ağır yük ve sığınmacıların hareketliliğine yönelik getirilen kısıtlamalar sayılabilir
(OCHA, 2020). Bir yandan ev sahibi ülkeler üzerindeki ekonomik baskılar en çok insani yardıma muhtaç veya
gayri resmi olarak çalışan sığınmacılar, mülteciler ve düzensiz göçmenler üzerinde kendini gösterirken, bir yandan
da çoğu mülteci Yunanistan gibi geçiş ülkelerindeki kalabalık kamplarda zorlu koşullarda mahsur kalmış, sığınmak
istedikleri ülkelere ulaşmış olsalar bile bürokratik süreçlerdeki yavaşlık sebebiyle birçok hizmete erişimleri
kısıtlanmıştır. Türkiye’deki sığınmacılar, mülteciler, düzensiz göçmenler ve diğer kategorilerdeki uluslararası
olarak yerlerinden edilmiş insanlar dikkate alındığında, bu topluluklar özelinde pandemi sürecinde enfekte
oranlarını belirten istatistikler bilinmemekle birlikte, pek çok kuruluş gerçekleştirdikleri ihtiyaç analizleri ve saha
çalışmaları ile COVID-19 salgınının sığınmacılar, mülteciler ve diğer yerinden edilmiş topluluklar üzerinde çok
boyutlu olumsuz etkilerini ortaya koymuştur (EPIM, 2020). Bu yazı, pandeminin bu toplulukların sağlık
hizmetlerine/hijyen olanaklarına, temel ihtiyaçlara, eğitime, barınmaya ve geçim kaynaklarına olan erişimleri ana
başlıklarında etkisini inceleyecek ve bu zorluklara karşı yerel, ulusal ve uluslararası düzeyde verilen tepkiyi
değerlendirecektir.