Günümüzde insanların fiziksel ve duygusal iyilik hallerine odaklanma eğilimi, psikolojinin önemli bir çalışma alanını oluşturmaktadır. İyi oluş, bu alandaki temel kavramlardan biridir ve bireylerin yaşamlarını daha tatmin edici ve anlamlı hale getiren bir faktör olarak öne çıkmaktadır. İyi oluşun yanı sıra affetme eğilimleri ile yüksek benlik saygısı da olumlu durum ve yaşantılarla ilişkilidir. Böyle bir durum bu değişkenlerin kendi arasındaki ilişkinin de test edilmesini araştırma konusu haline getirmektedir. Bu çalışmanın temel amacı affetme ve benlik saygısının iyi oluşu nasıl açıkladığını incelemektir. Bu durumu test etmek amacıyla bir model oluşturulmuş, hipotezler geliştirilmiş ve verilerin analizi çoklu regresyon ile gerçekleştirilmiştir. Bu çalışma üniversitede öğrenim gören 505 (Kadın=317, Erkek=188) öğrenci üzerinde yapılmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre kendini affetme benlik saygısını anlamlı ve olumlu şekilde açıklamaktadır. Bununla birlikte kendini affetme ve benlik saygısı iyi oluşu anlamlı ve olumlu şekilde açıklamaktadır. Kendini affetme benlik saygısı aracılığıyla da iyi oluşu anlamlı şekilde açıklamaktadır. Araştırmada ortaya çıkan diğer sonuçlara göre diğerlerini affetme iyi oluşu olumlu yönde ve anlamlı şekilde açıklarken benlik saygısı aracılığıyla anlamlı şekilde açıklamamaktadır. Bundan sonraki araştırmalarda oluşturulan model üzerinde farklı psikolojik (narsizm, depresyon, empati, algılanan sosyal destek) ve demografik (yaş, ekonomik durum, medeni durum) değişkenlere yer verilerek geliştirilen hipotezler test edilebilir.
The tendency to focus on people's physical and emotional well-being is now an important area of study in psychology. Well-being is one of the most important concepts in this field and stands out as a factor that makes an individual's life more satisfying and meaningful. In addition to well-being, forgiveness, and high self-esteem are associated with positive situations and experiences. Thus, it would be reasonable to investigate the relationship between these variables. The main aim of this study is to examine how forgiveness and self-esteem explain well-being. To this aim, a model was created, hypotheses were developed, and data were analyzed using multiple regression. The study was conducted with 505 (female=317, male=188) university students. The results of the study show that self-forgiveness significantly and positively explains self-esteem. In addition, self-forgiveness and self-esteem significantly and positively explain well-being. Self-forgiveness also significantly explains well-being through self-esteem. According to the other results, forgiving others explains well-being positively, and significantly, but not significantly by self-esteem. Future studies can test the hypotheses developed by including various psychological (narcissism, depression, empathy, perceived social support) and demographic (age, economic status, marital status) variables in the model.
